100 % Argentina

Las Grutas, Noord-Patagonia (aan de kust).
Dit is mijn tweede berichtje van de dag, kben in mijnen ijverige :)! Ik schrijf vanuit het sjikste internetcafe waar ik ooit heb gezeten: groot flatscreen voor een raam met zicht op zee (en ik betaal hier minder per uur als wat ik in het zuiden per kwartier betaalde).

Roadtrip over de Ruta 40 met Hervé.
Op 18 maart was ik nog aan het zwoegen om de W in Torres del Paine af te ronden, en de 19de om half 9 's morgens zat ik al te chillen bij Hervé in de pick-up. Hervé is een Fransman die al 12 jaar in Argentinië woont en als beroep reisleider is in Zuid-Patagonia. Hij woont in Bariloche (ongeveer 40 uur rijden naar het Noorden) en had nog een plek vrij in zijn auto, dus ik had chance :) !
Twee volle dagen door de middle of nowhere (pampa's: een woestijnachtige steppe die zich duizenden km's uitstrekt en waar je niets ziet buiten af en toe een groepke lama's of struisvogels). Hervé was wel een heel interessante reisgenoot moet ik zeggen, hij had echt al een zot leven achter de rug. Ik heb uren geanimeerd geluisterd naar verhalen over Argentina, Pakistan, Afganistan en Afrika (waar hij werkte en woonde). Ik ben ook veel nieuwe dingen te weten gekomen over (de natuur in) Torres del Paine en de gletsjers. We aten in een goei restaurantje en sliepen in een hotel alvorens de weg naar El Bolson (mijn bestemming) en Bariloche (twee uur verder en zijn bestemming) verder te zetten. En alles op kosten van zijn werk :).

El Bolson (20-24/03)
In dit mooie hippiedplekje ben ik vier dagen tot rust gekomen. Een groen dorp omringd door bergen, spelende kinderen in alle straten, prachtig weer en superlieve mensen. Meer heeft ne mens niet nodig na zo'n dodentochtje als Torres del Paine :). Ik heb een Argentijnse vriend gemaakt. Na een paar dagen besloten we samen door te reizen naar Bariloche omdat het zowel voor hem als voor mij de volgende bestemming op ons lijstje was!

El Bariloche (24/03 - 01/04)
El Bariloche is de grootste en belangrijkste stad van Argentina's seven lakes district in Noord-Patagonië en bevindt zich zo'n twee uur rijden ten noorden van El Bolson. (In West-Argentinië, dicht tegen de grens met Chile en vertoond grote gelijkenis met bijvoorbeeld Pucón). Een heel gezellig stadje met een mooi plein, gezellige winkelstraat en veel groen.
Het mooiste aan Bariloche is ongetwijfeld het 'strand' (er is een klein zandstrandje maar voornamelijk rotsen) en het prachtige en immense Nahuel Huapimeer. Ik kon uren kijken naar het meer en het achterliggende gebergte dat deel uitmaakt van het Nahuel Huepipark (een bekend Argentijns nationaal park en één van de highlights om te gaan bezoeken vanuit Bariloche).
8 dagen blijven plakken :) : de eerste 4 dagen met Pablo en de volgende 4 int gezelschap van twee zotte Israelieten en twee Hollandse meisjes in een supergezellig hostelleke!
De eerste dagen was het weer schitterend (we hebben een fietstocht gemaakt, een liftje genomen naar een prachtig uitzicht over de meren, aan het strand gezeten,...) maar na een dag of vier sloeg het helemaal om en regende het de hele dag door. We vulden onze dagen met pingpongen, filmkes zien (er was een filmzaal int hostal :D), koffiekes gaan drinken en chocolatjes gaan eten, lekkere en speciale Israëlische gerechten koken, ... Ik heb in Bariloche ook den beste steak van mijn leven gegeten en een tangoshow bijgewoond: 100% Argentina!
Dat was Bariloche zo ongeveer.
De eerste april ben ik eindelijk gaan lopen van de regen door op de bus naar Puerto Madryn te springen, aan de overkant van Argentinië (de (oost-)kust).

Puerto Madryn 02-05/04
Terug mooi weer en eindelijk nog eens terug aan zee :) (dat was al van Viña del Mar geleden met Evel en Iver). Puerto Madryn is de belangrijkste stad van de Argentijnse kust en voor toeristen aantrekkelijk omdat ze van daaruit een toer naar Peninsula Valdes kunnen regelen. De eerste dag ben ik heel de kust afgewandeld tot aan een punt waarover ik een mooi zicht had over Puerto Madryn. Daarna heb ik een beetje op het strand gepat en in mijn dagboek geschreven.
Het hostel was vrij saai, algoe kon ik het goed vinden met de mensen die achter de receptie werkten daar... (en er was een meisje van Duitsland die ook nog wel tof was)
Ik heb een toer geboekt naar het peninsula, waar je van mei tem december walvissen kan zien (!).
De walvis is mijn lievelingsdier dus ik wel wel ontgoogeld dat ik te vroeg was... Ik heb wel pinguinen, zeeleeuwen en zee-olifanten gezien en het peninsula (schiereiland?) op zich is ook heel mooi! Mijn derde dag in Puerto Madryn heb ik een uitstap gemaakt naar het nabijgelegen Trelew en Gaimen, om Té Galais te gaan drinken (deze steden zijn opgericht door Welshmannen of hoe noemt ge da :) van Engeland).

Mijn volgende bestemming was normaal Las Grutas (3 uur van Pto Madryn) maar ik moest wachten op Els (Belgisch meisje waarbij ik zou logeren, contacten via collega van ons papa) die op dat ogenblik nog in België op vakantie was. In een impulsieve bui besloot ik om Pablo (mijne Argentijnse vriend) te gaan opzoeken en nog een extra stukje Argentinië te zien. Het enige nadeel was dat dit zou betekenen dat ik een omweg van zo'n 20 uur met de bus zou moeten maken en terug zuidwaarts zou reizen (ongeveer ter hoogte van El Chaltèn). Maar ik zit wel graag op de bus :) en ik had Pto Madryn en omstreken wel zo'n beetje gezien.

Gobierno Gregores 6-9/04
Een volledig onbekend, ontoeristisch dorp in Zuid-Argentinië (centraal in het land). Na de warme temperaturen in Pto Madryn was het wel wennen om terug naar de kou te trekken. Ik heb een paar dagjes bij de twee Pablo's gewoond (de vriend waarmee Pablo samenwoont noemt ook zo :)) en twas heel tof! We hebben niks speciaal gedaan: goe gaan eten, uitgeweest, het dorp verkend en lang uitgeslapen. Leuker als in het saai hostel van Puerto Madryn en tis altijd interessant om in Argentijs gezelschap te verkeren ;). Verder kan ik niet echt iets toevoegen aan dit klein omwegske...

Las Grutas 10-13/04
Na een lange busrit (waarbij ik uitegnodigd ben door de chauffeurs om mee vanvoor te komen zitten en met hen mate te drinken :)) arriveerde ik in het kleine Las Grutas. Las Grutas is een dorp dat vooral leeft op Argentijnse toeristen (van Buenos Aires). In de zomer (januari-februari) kan je over de koppen lopen en in de winter is het dood; een spookdorp met leegstaande vakantiehuisjes. Ik heb de chance (vind ik zelf , ik houd wel van wa volk) dat ik hier ben tijdens pasen dus er zijn wel toeristen en de winkeltjes zijn wel open! (en tis nie zo druk als in de zomer, een mooie compromis lijkt mij?)
Ik ben hier vrijdagavond gearriveerd in het schattige huisje van Els en Alejandro. Els (een Vlaams meisje) en haar verloofde Alejandro (Argentijn) zijn biologen die onderzoek doen naar dolfijnen en walvissen. Ze identificeren de dolfijnen die hier in de baai leven met behulp van foto's en bestuderen vervolgens hun gedragingen. Er is nog een ander logéke in hun huis, Kikkie, een 21-jarige studente die haar thesis aan het maken is over dolfijnen. Dus van den ene moment op den andere ben ik tussen de dolfijnenexperts beland (wat een zottigheid toch, zo rondreizen...). De eerste avond werd ik al meteen meegenomen naar een etentje bij vrienden. Met 20 man opeengepropt op plastieke stoelekes genoten we van de beste vis ter wereld! Jorge (hun kokvriend waarbij we zijn gaan eten) kookt echt té lekker! Nadien heb ik nog paella van hem geproefd en gisteren asado (wat een verwennerij, dieje mens kookt praktisch alle dagen voor wie wil, de enige prijs die we betalen is da we den afwas moeten doen en zijn keuken opruimen, hoe zalig:)).
Gisteren zijn we met de boot (zodiac)uitgevaren. Het was 34graden en de zee was zo rustig dat het één gigantisch meer leek(hemels!). We waren nog geen vijf minuten aan het varen of we zagen in de verte al de eerste dolfijnen. Ik was onder de indruk, het was voor het eerst in mijn leven dat ik (een groep) dolfijnen in het wild zag zwemmen. We hebben ongeveer twee uur een groep van minimum 8 dolfijnen kunnen volgen, wat een heel goed resultaat is volgens Els en Alejandro (ik had geluk dus:)). De Argentijnse tuimelaar (flipper) is niet sociaal en niet gewend aan menselijk contact. Ze kwamen niet met ons spelen en zwommen niet mee met de boot en dat soort dingen. Het zijn gewoon vissen in het wild die je voorzichtig moet benaderen wil je zo dicht mogelijk geraken. We hebben 3 mama's met hun jong gezien, kei schattig. Soms zwommen ze met ze'n allen naast elkaar, supercool! Els heeft 800 foto's van gisterenmiddag, kga er wel wa vragen! (ik had mijn camera niet bij op de boot omdat die nat kon worden zeiden ze)

Voila, dat was het zo wat denk ik!(genoeg leesstof?:)) Vanavond gaan Kikki en ik spaghetti maken voor de rest dus ik ga eens terug naar huis gaan. Vannavond neem ik de bus naar Buenos Aireees! Ik kijk er superhard naar uit om de hoofdstad te leren kennen, I love capitals!

Chau! Les Mando todo un beso!