Eerste weken in Quito

Hola mis queridos amigos y querida familia!

Alles goed daar aan de andere kant van de wereld ? Ik ben nu twee weken in Ecuador en ik dacht, ‘t wordt eens tijd om iets van mij te laten horen op mijn ouwe trouwe waarbenjij.nu-site. Aanschouw in wat volgt een kort, eerste berichtje vanuit Quito met de stand van zaken hier .

Twee weken geleden vloog ik in businessclass (chanceke!!) vanuit Madrid naar Quito, klaar voor een nieuw avontuur in mijn ondertussen vertrouwde continent maar in een heel nieuw land en met een heel nieuw doel. Voor alle duidelijkheid, ik ben hier aan het werken, vijf dagen van de zeven, nine to six, dus jullie moeten niet al te jaloers zijn haha. En toch, een beetje jaloezie is wel op zijn plaats denk ik, niet voor het weer want dat trekt op niet veel in vgl met België, maar voor de prachtige, gekke, chaotische omgeving waarin ik weer terecht ben gekomen!

Ik arriveerde in casa amarilla – het huis waar ik woon en werk – op woensdagavond 29 juli. Daar kreeg ik al direct het leuke nieuws te horen dat ik pas maandag moest beginnen werken, zodat ik rustig de tijd kon nemen om aan mijn nieuwe omgeving te wennen. Veel Quito- acclimatisering zat er echter niet in want de volgende dag aan het ontbijt kreeg ik al meteen het aanbod om voor twee dagen naar Santa Elena te trekken met Pachi, een collega-vrijwilliger bij Verde Milenio. Santa Elena is een vergeten dorpje op 2 uur van Quito en we zouden er een workshop rond creativiteit geven aan de locale artisanos (ambachtslieden/kunstenaars). Om even te illustreren hoe onbekend Santa Elena is, mijn CADES vriendin Maria uit Quito had er nog nooit van gehoord… Dus, zogezegd zogedaan, rugzakje maken en al direct op pad! Het waren twee heel fijne dagen, alles was betaald en we kregen drie keer per dag heeeeerlijk eten in een plaatselijk restaurantje waarvan de chef al snel onze vriendin was.

Na deze twee-daagse was er weer een workshop met Pachi, deze keer in Conocoto in het weekend, en braaf als ik ben heb ik ook hier geassisteerd . Ondertussen was er een Spaans koppeltje gearriveerd en nog een andere Spanjaard, Luis, de vriend van Pachi, en die waren er ook bij.
Dus dat waren mijn eerste dagen in Ecuador, workshops met locale bewoners rond creativiteit en een aantal nieuwe vrienden uit Spanje die ondertussen helaas alweer vertrokken zijn.

Nu even iets over mijn werk, want daarvoor ben ik tenslotte hier! Ik ben ondertussen bezig aan mijn tweede week als stagaire voor de NGO Verde Milenio, ook in casa amarilla. Het komt er min of meer op neer dat mijn huis mijn werk is en mijn baas mijn moeder, wel relaxed maar heeft natuurlijk ook zijn nadelen zoals je je wel kan inbeelden.
Wat doe ik bij Verde Milenio? In ieder geval geen koffie zetten en broodjes smeren zoals de typische stagairejobkes in België . Nee, ik moet zeggen dat ik echt met mijn gat in de boter ben gevallen bij deze organisatie. Verde Milenio als ngo kan het best omschreven worden als facilitator, als ‘brug’ tussen verschillende personen, instanties en organisaties. Verde Mimenio g(h)eeft geen geld maar werkt daarentegen met ‘capital humano’, menselijk kapitaal. In mijn geval bijvoorbeeld ben ik het menselijk kapitaal dat door Verde Milenio ingezet wordt. De organisatie faciliteert mijn onderzoek naar de afroecuadoriaanse bevolking – zij vormen het onderwerp van mijn thesis voor diegenen die dit nog niet moesten weten – door mij in contact te brengen met de Universiteit Simon Bolivar, de locale gemeenschap San Miguel, de Fundacion Casa Ochun enzovoort. De kennis die ik opdoe is voor elk van deze instanties interessant, in die zin ben ik menselijk kapitaal (vaag?) . Pachi bijvoorbeeld, die workshops kwam geven rond creativiteitsontwikkeling, is een duidelijk voorbeeld van Verde Milenio’s menselijk kapitaal. Daarom staan vrijwilligers en stagiaires centraal in deze ngo.
Ik zou pagina’s vol kunnen schrijven met wat ik de afgelopen week al heb gelezen, geleerd en gehoord over los afroecuatorianos en ik zou mijn verschillende onderzoeksperspectieven wel rustig uit de doeken willen doen maar dan zit ik hier binnen vijf uur nog vrees ik. Dus, voor de geïnteresseerden, laat mij iets weten en dan stuur ik bijvoorbeeld de mailtjes door die ik naar mijn promotor in België stuur . Laat ons het erbij houden dat het een ongelofelijk interessant onderzoek beloofd te worden en dat ik al goed op gang ben!

Wat kan ik nog vertellen… Ahja, over mijn Ecuadoriaanse familie&thuis, want da’s wel leuk om weten misschien. Ik woon zoals ik al zei in Casa Amarilla (het gele huis), het huis van Jenny Chavez. Jenny is directora van Verde Milenio en dus mijn baas, maar ook mijn huisbaas en moeder en tis een chanceke dat we het goed kunnen vinden met elkaar want het is niet zo’n heel gemakkelijke haha. Naar ik vind Jenny een gieren figuur en met 18 jaar ervaring in de ontwikkelings/ngo-wereld een prima mentor voor mijn stage en thesis. Jenny is erg geïnteresseerd in mijn onderzoeksplannen en we hebben al een aantal eindeloze gesprekken achter de rug, heel leerrijk.
Ik woon dus ik casa amarilla waar ik mijn eigen kamer + badkamertje heb, en een eigen schap in de ijskast van de gedeelde keuken . Naast Jenny wonen hier ook nog: el Pato (partner Jenny), el David (zoon Jenny), Sofie (vriendin David) , Gabriela (nichtje Jenny) en tot gisteren Luis & Pachi (de twee Spaanse vrijwilligers). Verder is Fiona vaak op bezoek (kleindochter), Vero (andere dochter Jenny), andere David (vriend aan huis), Daniela (zus Gabriela), enz.
Tis hier dus eigenlijk meestal full house en das wel zalig! Doordat het hier ’s avonds erg koud wordt zitten we elke avond samen rond den openhaard of rond de eettafel met koffie/thee te babbelen. Tis een beetje een mengeling tussen l’Auberge Español en Marquez vind ik, heel gezellige boel en ik voel me al volledig thuis. De volgende weken wordt heel de benedenverdieping uitgebroken want ze zijn hier volop bezig let verbouwingswerken maar daar ga ik niet veel last van hebben want ik vertrek maandagochtend voor een tweetal weken naar San Miguel, een afroecuadoriaanse gemeenschap in Esmeraldas, voor mijn eerste veldonderzoek. In San Miguel is geen elektriciteit en laat staan internet, dus een volgende verslagje zal nog minstens een week of twee op zich laten wachten.

Als afsluiter even een blitsverslagje van mijn uitstapje naar Baños de voorbije week. Aangezien ik mijn eerste weekend (3-4juli)met Pachi en Luis workshops was gaan geven had ik eigenlijk nog niets ‘vrije tijd’ gehad, en daarom besloot ik het voorbije weekend om er op uit te trekken. Zo gezegd zo gedaan.
Zaterdag nam ik op mijn eentje de bus naar Baños, een relaxed dorpke aan de voet van een (actieve) vulkaan op ongeveer drie uur van Quito.
Na een typisch Zuid-Amerikaanse busrit (me gusta!) met een krakkemikkig tv-schermke vooraan de bus waar iedereen probeerde wat vage beelden van de halve WK- finale op te vangen arriveer ik in Baños, rond de vieren moet dat geweest zijn. Kei goe hostelleke gevonden voor 5dollar/nacht en direct kennis gemaakt met mijn kamergenootjes dus ik voelde mij in één twee drie weer helemaal in de backpackersferen :)
De beroemde aguas termales (vulkanische warmwaterbronnen) openden om 18u voor de avondshift dus ik besloot om eerst een beetje het dorpke te verkennen alvorens een heerlijke ontspanningskuur in de baden te ondergaan. Na een paar uurtjes in de warmwaterbaden heb ik met een meisje die ook op mijn dorm sliep de bus genomen naar een prachtig uitzichtpunt over Baños by night, rond de negenen was dat. Die avond was het zwaar feest tot in de vroege uurtjes en ik denk dat ik iedereen van Baños heb leren kennen haha. Hoewel ik pas om 6 uur in bed lag zat ik de volgende ochtend om 8.30 al half groggie op het prachtig dakterras van mijn hostel met een heerlijk ontbijtje en een straffe koffie, klaar om te gaan canyoningen. ‘Canyoning’ is een extreme sport waarbij je – gezekerd met touwen – afdaalt van verschillende watervallen. Ik had mij die nacht laten ompraten door een locale gids om met hem mee te gaan dus daarom moest ik mijn bed wel uit . Maar het was zéééker de moeite, bij momenten wel spannend maar al bij al niet gevaarlijk en prachtige natuur!

In de namiddag was het de finale van het WK en ’s avonds zat ik alweer op de bus richting Quito. Bye bye Baños!!! (ik ga nog wel is terug denk ik )

Goed, ik ben er eens mee weg, ik ga nog even iets drinken in de stad denk ik. Of misschien ook niet, kzal is zien wie er thuis is en wat de plannen zijn haha.

Chaauuuuu amigos, que les vaya bien!

Xxx

Ps: voor zij die het nog niet gezien hadden, dit is de link van mijn eerste foto’s: http://www.flickr.com/photos/49963433@N03/